ben þimdi alýpta baþýmý gideyim gölgem sana emanet.. saçlarýmda kýr düðünü hazýrlýðý, diþlerimde siyah beyaz fotoðraflarýn sararmýþlýðý, namlu heveslisi þakaklarým zonkluyor beynim kýzýl kýyamet...
ben þimdi kaldýrýp kaþýmý gideyim cevaplarým zamana emanet.. istikametim hatýralar mezarlýðý, alnýmda saçmasapan bir Münker Nekir pazarlýðý, bir soðuk býçak kaburgalarýmý yokluyor sýrtýmda eskidikçe büyüyor ihanet...
ben þimdi saklayýp gözyaþýmý gideyim aðllýyorum diye sevinmesin muhannet.. neresinden hýçkýrsam bilmem karanlýðý, damýtýyor gece elleriyle bir intiharý bir ceset kendi kabrinde ki fesleðeni kokluyor ve salya sümük ýslanýyor kolumda cinayet!.. .
.
. ben þimdi, nasýl paklayýp kendi naaþýmý gideyim tabutumda aðýr bir sûkunet kim bilir hangi kürekle attýðýmý mezarýmýn topraðýný ve hangi fotoðrafýn altýnda nefessiz kaldýðýmý... kýrký çýkmýþ bir ölü gibi zamanla ayrýlýklarda unutuluyor her yalnýz bir þekilde gölgeleniyor nihayet... Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Bülent Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.