Bir sevginin esiriyim ben. Öyle bir esir ki; Beni benden alan, Ýçinde hem coþku hem özlem barýndýran, Coþtukça coþturan, Engin bir denizin dalgalarýnda, Bir oyana bir bu yana savuran, Bir sevginin esiriyim ben.
Bana ne ki! Dünya’dan Ukbadan... Sarhoþu olmuþum. Alemlerde kaybolmuþum. Kendimi vermiþim. Görmeden sevmiþim. Yansýn varlýðým... Sanki var mýyým? Var olan sensin. Ben ben miyim? Bilmem ki ben kimim? Hasretlere gark eden, Bir sevginin esiriyim ben.
Yollara güller serilsin, Alemlere müjdeler verilsin. Akan sular durulsun. Bu sevgide kaybolanlar, Aranýpta bulunsun. Aranýpta bulunamayan, Bir sevginin esiriyim ben.
Sevmektir hayatýn tadý. Tutkudur diðer adý. Sevmeyenler yolda kaldý. Varanlar bununla vardý. Varlýk da yokluk da birdi. Alemleri bir eden, Bir sevginin esiriyim ben.
Bu esaret ne zamana kadar sürecek? Dünya fani ölüm gerçek. Ömrümün son demleri, Kim bilir nerede bitecek? Ölümlere bal katan, Canlara can katan, Kovaladýkça kaçan, Gece gündüz aðlatan, Bir sevginin esiriyim ben.
(Bursa-Aðustos 2014)
Aydýn Çetiner
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aydın Çetiner Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.