/topaç dönmeye devam ediyor ama o sokak çoktan kaybolmuþ bile/
-ey adý, adým olan çocukluðumun sokaðý.., þehrim benim, dumanlarý hala tüten anýlar yangýnýmýn içindeki kývýlcým…
daha dün., arasýndan seyretmiyor muydum seni uyku perdemin kaybolup gitmiþsin iþte arkana bile bakmadan, þimdi neredesin. oysa bir bilsen hala ne kadar taze, kanattýðýn dizlerimin yarasý…
..,sen baþucumda okunan, bitmeyen bir masaldýn bana her gece kýþlar çok aðýr geçerdi ama hiç üþütmezdi, üstüme seni örtünce ya þimdi diye sorarsan.., iþte onu hiç sorma, hiç sorma… ....,
/gözyaþlarým gümüþ balýklar gibi akýyor, denize inen sokaklardan/
-anlatamadýklarým, kayýp bir martýnýn çýðlýklarýnda saklý tanýrsa, köprüden kalkan son boðaz vapuru tanýr onu…
sanki binmiþim Galata’dan bir gemiye de el sallýyormuþum gibi Kýzkulesi bir bakýþ bakýyor ki arkamdan, yoksa bana mý öyle geldi. inan ki gülüm., bir ayrýlýk fotoðrafýna ancak bu kadar sýðar hüzün…
..,oysa benim o rýhtýmdan denize saldýðým, kanadý kýrýk bir martýydý ben deðildim yani, Ýstanbul’da doðup-büyümüþ bütün hatýralarýmdý… de ki bir dalgakýranýn vedasý gibiydi dalgalara…
-bekliyorum ki gece olsun., dökülsün üstüme bütün yýldýzlar akan gözyaþlarýmýn yerine, onlar yerleþsin gözlerime…
akþam çayýnýn demi nasýl tütüyor deðil mi, soðuk daðlara karþý, böylesi bir günde ne de güzel gider.., üstüne bir de sigara yakmalý. kollarýmý geceye açýyorum, güneþin perdesini yüreðime çekip…
..,yolunuz açýk olsun çocukluðumun þehri, gençlik Ýstanbulum sizi dünümden kanatlanan fýrtýna kuþlarýna emanet ediyorum… ve dönüp bugüne bakýyorum, yüreðimdeki sana haydi canýmýn içi þimdi sýmsýký sarýl bana, sarýl bana…
Cevat Çeþtepe
Sosyal Medyada Paylaşın:
uzungemici Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.