MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

1001- DUR DEDİK BİR KERE…
AZAP

1001- DUR DEDİK BİR KERE…










bir derdi aþk ki bu ketumca sarýp da sarmaladý beni
gönül kel topal kalmýþken ezeli
hani nerede kaldý dað deviren o gençlik iksirleri

çok öncelerinden kalmýþ bir koca çýnar gibi
içim sinsice oyuldu kovuklaþtý tümden görünmez dibi
âlemleri yaratan koymuþsa giz vaktini
bu sýrrý çözebilecek bir dostta acilen istek var
oysa ki bezm-i elestden beridir bizim misafirliðimiz
Ýçimizde ki yaþayan gerçek için aþkla sararýp solarken
yoksa unuttuk mu biz
Hakka verdiðimiz onca sözleri

gönle girmiþ bir kez mazi nefis çekiyor atiyi
eskilerden kaçarýz dörtnala öze yabancý iblise doðru
oysa ki köklerimiz hep mazide
vuslat diye tutturmuþuz bir çocuk gibi bir kere
öyle ki bir dönüp de bakmayýz bile geriye
yerle yeksan ettiði deðerlere pas tutmuþ yüreklerle
yosun tutmuþ taþlarýn bile dibindeyiz
yabancý kalýrýz döngümüze bir ileri üç geri
bize sanki hep bu fani aþklar sözde mevsimleri doðurur gibiyiz

koþup koþup da yorulduk her yana savrulduk ince ince
elbette ki bizde ereriz gerçekleri görünce
dur dedik
dur
dur da biraz nefeslen bari
bu kalbe o kadar hýz dayanmaz koþma nefse
düþünce gönlün pençelerine acýlar iyice çöker içimize
þöyle bir yüreðimi gizlice yokluyorum
hayal olan yaþantý arasý sanki de bir masalý yaþýyorum
tutkunun saçlarý takýlmýþ gönle derince kanar
hiçbir zaman geri dönmeyecekmiþ im gibi
aklým bin fersah havada
ruhum hakka doðru yakýn olsa da
sanki gönül gözümde var koskocaman bir perde
geliþte kurtarýn beni
isterseniz yerden yere vurun þu azgýn bedeni
kavurun ateþlere atýþta bir seri
günah kokusu nasýlsa bulaþmýþ olan ellerden
kurtarýn ruhumu unutmuþ olduðu tüm yeminlerden
pür-i pak dostluk ile
hadi ne duruyorsunuz ayýklayýn içimde ki günah pirinçlerini
de hadi bir kez de olsa göreyim sizleri

cana can dostlar meclisime gelip de oturun
hiç sordunuz mu ki bu dostumuz ne iþ yapar nerede
gelirken de o hakikat zincirini getirip de sunun
dost dediklerim görmediðim gerçekleri muhkem tutup da
iyice bir sarsýnlar þu günahkar boynuma
ki düþsün gözlerimden hak hakikatten ýrak kör eden perde
yoksa hiç kurtuluþum yok düþerim bilinmezliðin içinde ki derde…




(19.04.2015) AZAP…












Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.