SON ÇARE...

Unutulmuþ sekmelerin arasýna serpiþtirilmiþ
Hanidir koyultulmuþ vicdanlar
Gün ýþýðýndan fazlasýyla yoksun.
Rakýmý alçak mizaçlar
Kavuþmak iken tepeye
Olasý o edilgen niyazlar.

Tek duyumsanan;
Efkârý bol üþengeç ruhlar
Nezdinde yaftalanmanýn
Nicedir süregelen o telaþ.
Baðnaz ve yoz tortusu
Çöreklenmiþken zihnin engebeli yokuþlarýna.
Baþ aþaðý tüm fincanlar
Edinimi fazlasýyla yeknesak
O kehanet kahve telvesine
Bakarken pür- dikkat.

Müptelasý sevdanýn
Saf ve bakir ovalarýnda ruhun
Dörtnala koþarken çocuk yaným.
Henüz büyümemiþ olmanýn
Getirdiði o rehavet ile
Pür-nakýl masumane bir neþe.
Gýyabýnda þeytanýn
Kerelerce örselense de
Sýrra kadem basmýþ bir kere
Çoktandýr hidayet.
Son çare ise sýðýnmak gölgelere
Kopmadan o devasa kýyamet.

Kývranan nice i mge
Sahtekârlýðýn yüz kýzartýcý sapaðýnda
Kanarken ve kanatýrken,
Özneleri saklanmýþ usumun
En mahrem kuytularýna
Yoldaþ bildiðim dipsiz yalnýzlýðýmýn
Sadýk haznesine sýðdýrdýðým
O gizemi,
Ellerimle çýkardýðým
Derindeki gömütü eþ deðer
Yolsuz ve yordanasý mahremiyetin
Ýzdüþümü ne varsa
Saklanmýþ yýrtýk perdelerin arkasýna.

Ne mi gelir elden,
Ey sefil benlik,
Demek olmasa keþke
Tek maharet.
Mizacý yeknesak
Maðdur ve maðrur çocuk
Büyümek olsa da son seçenek
Devinip durur garip yürek.

Sosyal Medyada Paylaşın: