İnsanlar ölür,İnsanlar özler.

Ýnsanlar ölür,Ýnsanlar özler.

Bir karanfil yapraðý olmalýyým bu akþam
ve kapatmalýyým kendimi maziye
çünkü öldüm.
koparýlan her yaprak ölü deðil midir sence de?
Ben bugün bir yýldýz gördüm düþümde
en düþümde en üþüdüðüm ezginde
ben bugün sararan yapraklara kahkaha attým yine
gülme komþuna gelir baþýna dediler bana yine
yine ve yine dedim
sonra özledim.
Ýnsan ölmemeyi özler mi?
Ah bir hatýrlasan çiçeðim
o gece dolunaya teþbihlemiþtim gözlerini
sonra çevirip gözlerine gözlerimi belirtmiþtim;
O gece ve bundan sonra her gece dolunay gözlerin...
Sonra sustum iþte sustum ve kayboldum izinin olmadýðý her kentte,
bir tebessümü çok gördüm bu þiire
ama zar zor yýrtýlan bir tebessümden affetim seni bu gece de
ama diðer gecelerden farklýydý affediþim çünkü onlar eskiydi
mesela dündü seni en son affettiðim gün
mesela ondan önceki gün daha az affetmiþtim seni
ama bugün daha cok affettim seni.
sonra dönüp aynada hiçliðimi!


Bir karanfil yapraðý olmalýyým bu gece
ben bu gece özlediðim yýldýzlarý tek tek gökyüzünden aþþaðýya fýrlatmalýyým.
yýldýz kaydý desinler diye
ben yanan sigaramý camdan aþþaðýya atmalýyým
sonra kandýrmalýyým gönlümü
ve hala yanmýyor iþte söndün yýllardan bir ömür günü demeliyim
ve hangi gün olduðunu hatýrlamadan yolumda böyle
minnet dolu beklemeliyim.
Tamam ciddiyim!
Ben karanfil yapraðý deðilim bu sabah,
Tamam tamam tam da dediðin gibi:
Evet evet bir kardelenim!
Hem güneþe aþýk olmalýyým hem de ayazýn ortasýnda boynum bükük kalmalýyým...

Sosyal Medyada Paylaşın: