Bu karamsarlýk,içindeki volkanýn anlayacaðý bir þey deðil. Maðrur gözlerinin bileklerimde yutkunmasý gibi duyumsadýðýn sessizlikte aðlýyordum yar. Kolay olmayan ellerin ve gözlerin damarlarýmda geziniyordu Cesaret edemedim. Seni oradan çýkartmaya yürek yediremedim. Çünkü ben her umutlarýma aþk diye iç geçirirken her gün yaþamýyordum zaten. Dün dünde kayboluyordu kayýp oluyordu da yarýna ýþýk yetmiyordu Bir gün karanlýk ayazla geliyor Diðer gün umutsuzlukla Her gün tek temennim ayaz oluyordu. Çünkü yar, hayallerine umutsuzluk kaçan rüya göremez. Yani seni, yani bizi hissedemez. Bu bölümü hayatýmdan kesip haykýrmayý istedim Sonra kaçýp kurtulmayý ve eski hazaný avuçlarýma býrakmaný hissettim. Mevsimsiz bir aný deðildik biz seninle en güzel portre en güzel sahne en güzel iki insandýk keþke rollerimiz farklý olsaydý da o zaman bu karamsarlýðýmý içindeki volkan anlayabilirdi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Muhal06 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.