Reyyan Hüzünler

Saatlerin ortasýnda ayna
reyyan hüzünlerin gerisi
ellerimde büyüyen harflerden bozma,
bozma þair ellerinde uyutup acýlarý
yüreðinde daðlýyor kahýrlarý
ki ölüm nedir ki?
gözü kara gökyüzü pek
yürüyor sokaklar boyu sallanarak
esrik yalanlarýn koynunda
uykusunu yalanlarda kahrolmuþ aþka perde yapýyor



gökyüzü harf harf sustuysa
küstürmeyelim yaðmurlarý
bulut olsan ki
okyanus yaðmur seni yetmez anlatmaya mürekkep olsa
yaðan yaðmurlardan gerisin geriye kaçarken
ilhamlar bekliyor kapýda
dur þair ellerinde mýrýldanan müzikler çalýyor!
hiç þiir olamadýysa hayatýmýz
gerçekçi kahkaha tufanlarýndandýr...



...



Yüreðini avucumda tutmak isterdim
boðazýmda sevda iniltileri
avuntumda yürüyen
sonra tökezleyip geçmiþime küsen harfler
þairin olamadým
gözlerinden yutkunup acýyý
gökyüzümde kendimden öteye gidemedim
Baban çýktý karþýma
arþýnda sevda ikindilerim
yüzlerine bakamayan sözcük öbeðim
ve dilim tutuldu aþka
utandý harflerim
geliyorum,


senden ötesi görülmeyen reyyan hüzünlerle
geliyorum,
Ankara soðukluðuyla karþýlýyor özlemleri
sana gri kentin en can alýcý göðünden sesleniyorum
duy beni sevdalarýn karanlýk,
gündüzleriyse griye çalan yorgun þehrin küçük kýzý

bakýþlarýndaki vakurluðu
hiç aþýk olamayýþlarýna mý borçluyuz?
Baban düþürürken beni Yusuf kuyusuna
içimde intihar uçurumlarýyla yaþýyordum zaten
ölüm kuyu köþelerine saklanmýþsa
düþtüm oradan ayrýlan aydýnlýða
karanlýk gri hüzünlerle karþýladý beni
ben Mecnun’un ölü hali
uykumda ölüyüm ben
dokunma
yaþamak yitirirken beyhude hüzünleri
salgýlanan acýlar içimin kaygýsýnda
uykumda ölüyüm ben
her gün bir ömür yalnýzlýðýný taþýyorum adýna
cennetteki tuðba aðacýnýn dalýnda
intihar giriþimleri boþuna...

















Sosyal Medyada Paylaşın: