su

yine yokuþ çýkmak düþtü cýlýz bedenime
ayaðýmda yaþadýklarým köle gibi
hangi daða kaçayým
hangisinde ab-ý hayat
soluk kadýnlar geçiyor önümden
yüzleri soðuk
elleri sýcak
tutmaktan efkârýný avuçlarýnda
kan damlýyor hayat çizgilerinden
sararmýþ patikalara yayýyor saçlarýný
içinde bitmek bilmeyen güz sancýsý
ölüm kokluyor uzandýðý topraktan
içine çekiyor bir nefeste ilaç misali
gülmüyor kadýn aðlamýyorda
yaþýyor nefessiz nasýl yaþanýrsa
güneþe dönmekten kararmýþ yüzü
ýsýtmýyor güneþ cesedini cehennem gibi
bir susuzluk çatlamýþ dudaklarýnda
içiyor bulduðu pýnardan kana kana
serinlemiyor içi yine yanýyor
kaybolan karanlýkta bir ýþýk arýyor
saçlarýný elleriyle tarýyor
kan bulaþýyor kan kokuyor
kuyudaki yusuf geliyor aklýna
kanli çemberiyle gözyaþlarýný siliyor
ferahlýyor rabbi geliyor aklýna
kaldiriyor kanli ellerini semaya
bir cümle dökülüyor kül rengi dudaklarýndan;

"doðrusu Rabbim gönderdiðin her hayra muhtacým"
Sosyal Medyada Paylaşın: