II.
Sen gittin ya umutlarýmý da yanýna alýp,
nutkum tutuldu birden,
susa kaldým,
baka kaldým!
Yapayalnýz kalakaldým...
Yalnýzlýðýmý býrakýp da ardýnda, gittin ya;
sensizlik büyüttüm devasa...
Yýllara sýðdýramadým.
Gelmiyordun ki!
Gelmezdin ki!
Aptal gözlerime gel de anlat bunu, inanmýyor ki!
Arnavut taþlarýndan yollar döþedim gözlerime, seni beklerlerken.
Avare ayaklarým adým adým seni arasýn diye her sokakta.
Sinsice sokulup arkamdan,
ben kimim, bil bakalým, diye sorarak
gözlerimi kapatmaný umdum içimi ürperterek.
Oysa ölüm dönüþü olmayan yolculuðun adý.
Nasýl da kolay oldu gidiþin!
Rüzgar gibi...
Okyanuslar ortasýnda su alan bir teknenin içinde koydun da,
öylece ardýna bakmadýn bile!
Ah be sevgili, ne zor þeymiþ sensiz yaþamak!
Yasýn ne zaman düþse yüreðime hoyratca,
türkü söyleyen bir ses ölür.
Karanlýk bir uzaklýðý aramýza koyup da
adressiz yerlere gittin ya,
yüreðim hiç caymadý yas tutmaktan.
Tüm düþlerimi götürdün yüreðimle birlikte
Mahkum ettin yalnýzlýðýma her anýmýzý...
Issýzým.
Suskunum.
Mutsuzum baþtan sona...
Gözlerini dinliyorum gözlerimde!
Dudaklarýn kiraz kýrmýzýsý tebessüm,
Adýn Kiraz...
Aþk temastýr Kiraz!
Uzat ellerini, dokun, öp...