İLK NEFES
Ne törpüler eskittim sivri yanlarým da.
Ne kalemler tükettim gözlerin uðruna.
Yüreðimin meydaný ne savaþlardan galip çýktý.
Kaç maðlubiyeti bozguna uðrattý þu gözlerim.
Acaba uðruna kaç cümleyi kurþuna dizdim.
Sen...ilk nefesimsin.
Ýlk deliriþim.
Ýlk diriliþimsin.
Hangi arkeolog buldu içimdeki sen fosilini.
Hangi tarihi eser kaçakcýsý ihraç etti.
Hangi büyüyle çeldiler aklýný.
Hangi hain söyledi o ihanet sözcüklerini.
Ve bugüne kadar hangi doðru gemisi batmadý yalan denizinde.
Kaçýncý fýrtýna kopardý seni benden.
Kaçýncý yaðmur sildi izlerini.
Kaçýncý otobüs taþýdý anýlarý.
Kaçýncý yalan tahammülünü zorladý.
Ve kaçýncý perdede sapladýn kör hançeri yüreðime.
Hangi sapaktan döndü mutluluk.
Ya da hangi orman yolunda gizleniyor.
Sahi neden durmadan kaçýyor.
Ya da herkes neden kovalýyor.
Niye kimse tutamýyor ve bulamýyor.
Sahi o hangimizi daha çok seviyor.
Neden bu acý silsilesinin sonu gelmiyor.
Tam bitti derken zaman neden durmuyor.
Bu çocuk neden aðlýyor.
Peki gözyaþlarý nereye gidiyor.
Baðýrýyorum da sesim neden duyulmuyor.
Neden kimse anlamýyor.
Ya da anlatamýyor.
Ayrýlýk neden her defasýnda benim kapýmý çalýyor.
Neden bunu hep yapýyor.
Aslýnda beni hiçte sevmiyor.
Hiç sevmiyor.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Ozan Vural Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.