Gün gelir de kýzýl bir gölge sürerse izimizi
ve gecenin siyaha çaldýðý vakitlerde
vurursa boynunu hikayemizin
ellerimiz tutuþmadan sönerse son kývýlcým
sakýn üþüme
nerede olursam olayým
sensiz düþleri yasaklarým kendime
ana rahminden düþmüþ gibi
isimsiz olur yitikliðim
çöküp kalýrým bir þiþenin dibine
tortuya dönüþür hiçliðim
ilmek ilmek sökülür
dallarým gövdemden
yapraklarým hiç benim olmamýþ gibi
yabancýlaþýr
ben gibi
sen gibi
gece gibi sessizce
ölür köklerim ve soðurum
o kadar soðurum ki üþüyemem bile
sonra gözlerin gelir aklýma
gözlerime nehir gibi akan gözlerin
doðrulur caným iki büklüm devrildiði yerden
uçup gider baþ ucumda bekleyen alýcý kuþlar
seni özlerim
deli deli özlerim yine
bil ki
perdesi inerse bir gün bu oyunun
o son repliði hiç kimse deðdiremeyecek dilime
aðýr aksak gölgeme vururken yakamozlar
dudaklarýmý mühürleyip
sensizliði denize dökerim
ve sen sevgilim
ne zaman özlersen beni
yasla baþýný cam güzeline
derin derin susan sokaða bakarken
bizim þiirimizi oku yine...
Deðerli hocam Ahmet Ormancý’ya sonsuz teþekkürler...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.