Doðarken baþlamýþ ya hani bu serüven. Nerede görülmüþ ölünün arkasýndan gülen. Hani demiþ ya þair, “vardýr elbet her þeyi bir yazan” Ýnsanýn olduðu bir hayatta, bilin ki gülmelerin hepsi yalan. Ve kaldýðý yerden devam eder Sefil-i Azimüþþan
Ýnsana vicdan ararken, Hayvanda merhamet buldum. Hiç utanmadým, Oturdum, yine aðladým
Aðlýyorsa sen gidince bazýlarý, yani senin yüzünden de akýyorsa hala göz yaþlarý, bir torun mesela, geliyorsa mezarýnýn baþýna bir bayram sabahý. O zaman gülebilirsin artýk, hiç düþünmeden arkada kalanlarý. Derken bitirir Sefil-ül Beþer
Melek olup uçmak isterken Sefil bir insan oldum. Ýçimdeki þeytaný uyutmuþken, Son bir kez ölmeye talip oldum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
fiko43 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.