Yarýnýn cenderesinden su içiyor çocuklar Sonsuzluða aðýt yakýyor eli kýnalý kadýnlar Terk edilen kentlerde aðlýyor bak rüzgâr Nehirlerde kan, denizlerde yosun olsam Üþüyen yüreðimi þimdi nerelerde ýsýtsam!
Çýplak bir düþün penceresinde firari mevsim Çürük bir salla geçsem þimdi bütün kâinatý Acýlar serpsem okyanuslara doysa balýklar Kýzýl bir þafakta ben aþk ile güneþi okþasam Ölümün gecelerinden kaçarak aþka sarýlsam
Okþa tenimi sevgiyle, yokluðun kör bir býçak Kelebek ol kon omzuma, al beni derinlerden Saðanak ol ýslat beni, say ki kýyamet kopacak Bakýþlarýnýn þelalelerinde arýnayým hüzünden De ki bana yar, gelmezsem ah daðlar yýkýlacak!
Üryan acýlarýmýzý süpürsün sokaklardan çöpçüler Yitirilmiþ sesler biriktirsin hayat kirli avuçlarýnda Bir fýrtýna götürsün beni saman çöpü gibi uzaklara Karýþsýn biçare çýðlýðým söndürülemeyen yangýnlara Kanýyor düþlerim sensiz, gönlümün boþ hanlarýnda
Selahattin YETGÝN Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.