Yara'sın
Kadýnýn caný çok sýkkýndý.
Yüreðine inceden inceden bi acý sýzmýþtý.
"Bu gece bir delilik yapmam lazým"
Diye düþündü içinden...
Öyle konuþtuðuna bakmayýn,
Anlamazdý pek delilikten...
Akþam geç vakitlerde,
Üç beþ arkadaþ toplandýlar bir yerde.
Sohbet, muhabbet o biçim...
Geçmiþ yad edildi yeniden.
Herkesin yüzünde bir hüzün,
Hepsinin yüreðinde kapanmamýþ bir yara...
Ve unutulmadý, hatýrlandý vefasýzlar
Kulaklarý çýnlatýldýkça çýnlatýldý.
Nefret yoktu...
Aþk doluydu dilden dökülenler,
Ve bitmek tükenmek bilmeyen özlemler...
Belli ki efkar
Everest’i çoktan aþmýþtý...
Peki þimdi, ne yapmak lazýmdý?
Böyle kös kös oturmalý mýydý,
Yoksa her yara için
Þerefe kadehler mi kalkmalýydý?
Tabi ki kadehler kalkmalýydý havaya
"Yara’sýn " denmeliydi her tokuþta...
Ortam güzel, biraz loþ...
Yaraya tuz bassýn diye,
Þarkýlar özellikle damardan seçilmiþ...
Kadehler havada uçmakta,
Sigara dumaný sis bulutu baþlarýnda dolaþmakta...
Ah be kadýn!
Nasýl bir yara sendeki?
Neden kanatýp kanatýp durursun anlamam ki...
Kadýn, meraklý gözlerle etrafý seyrederken;
Karþý masada oturan adam, dikkatini çekti.
Ve öyle kalakaldý uzunca bir zaman...
Adamla bir an göz göze geldi.
Utandý...
Baþýný hemen önüne eðdi.
"O’na ne çok benziyor" diye düþündü içinden...
Bakýþý, sert ve maðrur duruþu
Týpký O...
Belli ki kadýn adamý çok özlemiþti.
O an fonda;
"Dün gece hiç tanýmadýðým bir erkeðe
Sýrf sana benziyor diye
Usulca sokulup merhaba dedim"
Þarkýsý çalýyordu.
Yaranýn üzerine üzerine tuz basýyordu...
Kadýn, tam delilik yapma zamaný diye düþündü.
"Gitsem, size biraz sarýlabilir miyim desem
Beni yanlýþ anlar mý ki?
Sýrf ona benziyor diye,
Tanýmadýðým bir adama sarýlmak
Ýhanet sayýlýr mý ki? "
Diye, kendine sorduðu sorulara
Ve kendi doðrularýna yenik düþtü...
"Boþver!
Sen yarana sýmsýký sarýl dedi yüreðine,
Hem delilik yapmak senin neyine..."
Kadehler kalktý havaya
"Yara’sýn " dendi, son bir kez daha....
#AsiArmes
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.