Anlamsız Hikâyemin Şiiri!

Tenimizde rüyâmýzdan kalan nem!
Biraz korku,
Biraz þaþkýnlýk!
Sonra kendine gelme,
Sonrasý ’Hayýrdýr Ýnþallah’
Topraðýn rengi dünyadan
Suyun sesi cennetten,
Þýmarýklýðýmýz acizliðimizden!
Sonra semâdan bir ses;
Sizler öleceksiniz, hatýralarýnýz bile unutulacak, var olduðunuzu bile hatýrlamayacaksýnýz!

Tenimizde rüyadan kalan nem!
Biraz heyecan,
Biraz korku,
Sonra kendine gelme
Sonrasý ’Hayýrdýr Ýnþallah’
Gökyüzünün rengi dünyadan
Rüzgârýn sesi cennetten
Kahkahamýz acizliðimizden!
Sonra semadan bir ses;
Sizler þimdilik mecaz deðil sahilersiniz,
Temsil deðil gerçeksiniz!

Böbürlenmeyin ki, Lanetlenmeyesiniz!

(...)

Tütün kokan ellerimde dua’lar biriktirdim Tanrým sana;
Ya kabul et
Ya da azâd et
Çaresizliðim acizliðimden!
Sözümün bittiði yerde uykumu kabul et,
Uykumun bittiði yerde nefesimi!

(...)

Heybesinde sabýr taþlarý,
bakýþlarýnda ayet’lerin gölgesi,
sesinde cennet rüzgârý,
gülüþünde ilk yaratýlanýn þaþkýnlýðý,
Kapý dýþarý ettiler rahmet uþaðýný

(...)

Elinde zeytin dalýyla savaþ meydanýnda,
Önce sað baktý,
Sonra sola,
Güneþ siyah bulutlarýn arkasýnda,
Kurþunun nereden geldiðini kimse bilmemiþti.
Asýrlardýr unutuldu, cesetinin olduðu yerde þimdi zeytin aðacý!

(...)

Gitme dedim,
Duymadý bile.
Elinde rengarenk mezar taþý,
Dudaklarýnda tebessüm vardý!
Yanlýþ yöne gittiðini anladýðýnda
Iþýklar çoktandýr kapanmýþtý!

(...)

Ellerinde bir bardak soðuk su,
Karþýlarýnda Kerbelâ!
Âhlar bir tarafa,
Vâhlar bir tarafa.

(...)

Durma anlatmaya devam et;
Ne oldu sonra?
Ýdam edilirken gencecik çocuklar,
Rahat uyudularmý o gece cellatlar?
Çok merak ediyorum aslýnda,
Ýdamda kullanýlan tahtalarýn aðacýný. Tohumlarýný kimler ekti?
Can suyunu kim döktü?

(...)

Türküler sarýyor etrafýmý.
Ne zaman aklýma gelse gülesim geliyor!
Giderken bende býrakmýþ umudunu,
Þimdi rezil kepaze içindedir!


(...)

Kalemde ayný saftaydý, kurþunda.
Biri þairin elinde,
Biri katilin.
Daðýn en tepesinde açan çiçek ise þarkýlara meze olmuþtu.
Pazar kahvaltýsýndaki huzur yoktu zindanlarda.
Ressamýn elindeki fýrça diktatörün elindeydi,
Sabah programlarý bitmiþ,
Bir bebek açlýktan ölmüþtü!

(...)

Topuklu ayakkabýsýyla süzüle süzüle yürüyordu sarýþýn güzel, ayakkabýsýnýn çýkardýðý ses dilencinin dikkatini çekmiþti;
Týk týk týk týk....
Kanser hastaný adam son nefesini vermiþti yataðýnda,
Çiçekci dükkanýnýn önündeki kýrmýzý araba düðün için süsleniyordu.
Postacý son zarfýda kapýnýn arasýna sýkýþtýrmýþtý.


(...)

Var olmamýþ ne demek?
Hiç var olmayacak birileri öylemi?
Sabahlarý ’beþ dakika daha’ uykularýndan mâhrum kalacaklar yani?
Ýnanýlýr gibi deðil!
Limonlu dondurmayý saymýyorum bile!

(...)

Derviþ elimden tut,
Götür beni kelime bahçelerine.
En güzel uykusuz vakitleri öðret bana,
Bakmayý öðret,
Susmayý ögret,
Anlamayý öðret,
Aðlamayý öðret.
Derviþ elimden tut,
Bu yollar kaygan
Bu yollar balçýk
Bu yollar patika
Derviþ delimden tut...

(...)

Yollarýmýz kesiþti bir mülteciyle,
Ne tarafa dedim?
Geldiðin tarafa dedi.
Sen ne tarafa dedi?
Kaçtýðýn tarafa dedim!
Felsefe yapayým derken geri dönmek zorunda kaldým!
Güldü,
Üzülme dedi,
Hicret etmek ayný zamanda geri de dönmektir dedi!
O da felsefe yaptý,
Ama geri dönmedi!
Güldüm,
Güldük,
Beraber yürüdük...

(...)

Aynýsý bende de var dedi,
Kur’an bu dedim!
Aynýsý bende de var dedi!
Gözleri ellerimdeki günahlardaydý,
Aynýsý hepimizde var dedim!
Ellerini arkasýna sakladý.


(...)

Sonrasý olmayacak dedi,
Öncesi ne olacak dedim?
Zamanla unutulur dedi!
E hani sonrasý olmayacaktý dedim?
Öylece baktý.
’Zamanýn’ sonrasý olacaðýný zamanla anlayacaktý!

(...)

Baþkanda memleket diyordu,
Çöpcüde,
Birinin parasý çoktu,
Birinin ki yok denecek kadar az.
Sokaklar temiz di...














































Sosyal Medyada Paylaşın: