YABANCI

Sýcacýk bir eylül akþamý tanýdým seni,
Uzun uzun konuþtuk, akþam karanlýðýnda,
Hiç sýkýlmadan dinlemiþtin oysa sen beni,
Ne çok derdin var demiþtin, bu genç baharýnda.
Göz yaþlarýmý durmadý, süzüldü yanaðýmda,


Daha iyice tanýmadan döktüm içimi,
Öyle güçlü yapýn vardý, cesaret vermiþti,
Hüzünlü bakýþlar kolaylaþtýrmýþtý iþimi,
Döküldükçe sözler geçmiþi öne sermiþti.
Adeta kuruyan gülleri alýp dermiþti.

Kahvemi yudumlarken öylece bakýyordun,
Ben ise ürkektim, dizler nasýl titriyordu,
Bir yabancýydýn sen ama beni takýyordun,
Saat geç olsa da, ayaklarýmn gitmiyordu.
Benim ise sözlerim dökülüp bitmiyordu.


Belkide kaderdi, seni karþýma çýkaran,
Öksüzler gibiydim sokaklarla savaþýrken,
Sözlerdi manayý afetler gibi yakaran,
Dilimi çözdürdün ,sabah güne kavuþurken.
Öyle rahatladým ki yanýndan savuþurken.


Ýçimde toplanan, gam keder birden daðýldý,
Bir ýþýk belirdi, hüzünlü bakan gözlerle,
Yeni doðan günüm, beni umutla çaðýrdý,
Artýk kendimi buldum güvendiðim özlerle,
Veda etme dedi yabancý,emin sözlerle.


NESRÝN ÖNEM DEMÝR
07 04 2015
Sosyal Medyada Paylaşın: