Bugün de ölmedim anne!
Ahmet Erhan
Nisa’n n’isyandýr hafýzamda
Bir anne gülümsemesi
Gelip takýlýr kirpiklerimin ucuna
Sonra boðulur gözyaþlarýmda
O nazenin gülümseyiþ
Ve aðlamalarsa, hep boþuna…
Bilinçaltýmda pembe patikli bir kýz olmadý hiç
Mavi misketlerim vardý benim
Ondandýr hep er kiþi olmaya gönendim!
Biri dedi ki geçen gün;
“ Çok delikanlýsýn be!
Azýcýk da kadýn gibi olmayý denesene!”
Sustum elbet
Nereden bilsin ki?
Buzullarýmýn ardýnda
Kaynayan kaplýcalarýmýn var olduðunu…
Çiçeklenir baharda aðaçlar
Muþtulanýr kuþlarýn söylenceleri
Aþklanýr insan daha bir coþkuyla
Oysa ben her bahar
Baharýmý kaybederim yeniden
Ve yeniden kederli bir kýþ
Gelir kurulur daðlarýmýn yamaçlarýna!
Zordur bir anneyi uðurlamak
Ve el sallamak ardýndan sonsuzluða
Güçtür bir acýyý öðütmek diþlerinin arasýnda
Ve yüreðinde hazmetmeye çalýþýrken
Çevrendeki tüm duyarsýzlýklarý
Kendini baþka bir dünyaya ait hissetmek
Aðýrdýr insan olana!
Yine de ne büyük nimet kadýn olmak
Ne büyük armaðan anne olmak
Oðlumun gözlerinden bir tebessüm yolluyorum annem sana
Boðazýma gelip oturan hýçkýrýða inat
Bil ki;
Gül’endam(ýn)ý yaþatýyoruz O’nunla…
06.04.2015/Sev_tap
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.