Güneyli Çiçeklerin Son Soluğu

I.
Böyleyim
Günýþýðýnda gözlerini ovuþturan kör tablo
Enkazlarla buðuladým kalbimi
Ölümün yanýbaþýnda güneyli çiçekler

Toplanan pazarlar
Günlerce iþlenmiþ bir çift söz
Pazar kapý ardýnda, çok uzaklarda
Ýki kollu ölüm
Nisan’ýn sesiyle
Beni aðýz dolusu arayan
Sahil kayalýklarýnda ufuk çizgisi ile yalnýzlýk
Nasýlým bilmiyorum

Duyuyorum desem duymuyorum da
Seni hissedemiyorum üstelik
Anýmsayýþlarým hýzlandýkça
Yol kenarýnda unutuluyorum

II.
Çýk gel bana
Daðlarýn arasýndan
Bir kýþý anlat kalbim donsun
Sessizliðimi gecenin keskinliðine býrakma

Her çiçek çoðuldur gökyüzüne
Örneðin Üsküdar’da bir çay ocaðýndayým
Bazen
Maskesini indiren ölüm
Ve deniz ve kaybediþ
Ýnceden inceye kalbime daðlanan koku
Kokun.

Sanýrým öyleyim
Hiç deðilse hiç oluyorum
Ölüyümdür belki de yeni gün baþlangýcýnda
Bugünlerde saatlerim donuk

(Vapura dolandýrdým üç lafý
Sahiden de yoksun
Bu kuþlar ötmeye çok yabancý
Deniz artýk ölüyor
Hiç olmaktansa...)

III.
- Kelimeleri ayýrmak Tanrýnýn iþidir -
Seni seviyorum bu yüzden
Sahil þeridi, az ötede balýkçýlar
Toplanýp ayrýþýyorlar sensizlikle
Ýçim artýk kalabalýk bile deðil

Oysa begonyalar uzak
Mutluluk kýsa ve minareler gün seçiyor
Seni sevmenin de ötesinde
Hisleri kaybolmuþ yabancý mermiler

Ölmek ne kadar kolaydýr, ne kadar incelikli
Kaybetmek öylesine bir güneþi
Evrenim doðum odasýnda kan revan
Ölülerse ölüyor tekrar
- Demiþtim, gökyüzü mavi kalabilir -
Geceleri sýcaksa soðuktur artýk
Seni özlemek morglarý anýmsatýyor
Dünün ötesinde kalan o gün
Ölmek yeniden doðuyor.
Sosyal Medyada Paylaşın: