aşkı bildim

Aslýnda seni hiç sevmedim ben
Sende kaybettiðim masumiyeti sevdim
Bir aðaç gölgesiydin yanýmda
Gölgende yorulmayý sevdim
Kocaman bir þelaleydin
Seninleyken sensizlikten çatladý kalbim

Sevgisizliðinin her zerresinde aþký aramayý
Umutsuzluðunda umudu bulmak için çabalarýmý sevdim
Bir bahar günü yaza uyanan aðaçlarýn dallarý gibi
Kalbinde aþkýn uyanacaðý günü sevdim
Umudu, hasreti ve özlemi,
Senin içindeki sensizliði sevdim

Her kadýn gibi aþka hasretti yüreðim
Her kadýn gibi aþkla bakan gözlere
Yýllarca bir ýþýk görmek için gözlerine bakmayý sevdim
Gözlerini ezberlemeyi
Bana her bakýþýnda bin bir umutla
Gözlerinin derinliklerinde çýrpýnmayý sevdim

Yüzünde bir tebessümü sevdim
Sabahlara kadar yüzünü ezbere aldýðým geceleri
Karanlýðý verdiði için Yaradan’ a duayý sevdim
Bazen sensizlikten yanan canýmýn acýsýný sevdim
Yarama tuz basmayý
Ha bugün ha yarýn geçer diye beklemeyi sevdim

Umut güneþin ýþýðýnda asýlý kalmýþ
Bense uyuyakalmýþým
Sevmelerin rüya, dokunuþlarýn seraptan ibaretmiþ
Sensizken seni sevmeyi sevdim
Ben, aþký þimdi bildim…




Sosyal Medyada Paylaşın: