gizemlerini sýðdýrdým kabire
suskun bir yalnýzlýk paylaþtý aklýmý
sonrasý ölüm...
gözlerin gelir aklýmýn safrasýna
dokunmak istedim intiharýna
vicdan yoktu
yanmýþtý uzun yol boyunca
gidiþin savruk bir gölgeydi
zap kenarýnda bekleyen
ruhlarýn yok elleri, kalpleri köz bakýyor
çýðlýk...
talan edercesine
Hira’ da ölüm çýrpýnýr
sonra sen gelirsin usuma
gözlerimi akýttým göz pýnarýna
müntehir duygularla Aras olup aktým
al beni!..
tarih þakaklarýmdan sýzýyor
tekerrür siyaha yeminli
düþüncelerim basýlmayý bekleyen köy gibi
adam temkinli
hatýrlamýyor geçmiþe yutkunarak
yine kýþ...
asýrlarýn yalnýz mevsimi
mutlaka hatýrlayan vardý ötelerden
her gelen yýla ötenazi yapýyor
öldür beni!..
benim nefesim de yoktu
þimdi tenim kayboluyor þimþek vurgunlarýyla
karanlýk gecelerin vizitesini yazýyor
sakla beni!..
kemiklerim kayboluyor toprakta
sonra topla yarým yamalak
gemileri yaktým daðlarda
beni en çok sen yaraladýn
unuttun ellerimi
bak Fýrat’ ýn derinliðine
ordayým...
Hira bekliyor bizi.
Sermin Çýnar / Ýzmir