düþüm
edepsizlik ediyor gece bekçisine
soðuk aklýmý bulandýrýyor
ýþýk ceset ýþýk kardelen korkuyor
adamýn aðzý kapalý
duymuyor rüzgarýn zýlgýtýný
baykuþ ters bakýyor kadýnýn tenine
dönüyorlar karanlýða doðru
bekle...
sayýlarý bir idi bin oldu
kalkýn ateþe doðru yürüyün birlikte
duman telaþsýz yürüyor
adam gamlý kazýyor topraksýz mezarý
kime...
lahitin üstü isimsiz
sen yaz diyor konuþmadan
benim parmaklarým yoktu, kan kolumdan sýzýyor
hep bir aðýzdan hadi
ve...
döndüler sessiz - ruhsuz
urbalarý yýrtýldý rüzgarýn hýþmýndan
kulaðýma üfledi adam
gidenimsin...
aklým sýrra ulaþtý ateþin harýnda
çocuklar yoktu, tarih raydan çýkmýþtý
bekledim...
yükseldi hayat ýþýðý zerre zerre
ben ve adam bakýyorduk
babamýn omuzlarýna
sonra sustuk
haydi gelin dedi tebrizî gözleri
biz ulaþtýk araf’ ta cem dergahýna
durdu bedensiz insan, azap dem buldu.
sol mememden umut yükselmiþti adamýn gözlerine
kavuþtuk son adýmda
aðrýlarým dindi dedim
gülümsedi adam...
Sermin Çýnar/Ýzmir