Günün ilk ýþýðý Nil. evren makyajsýz güzel
yokuþuna kurban, geveze hasretlerden arda kalan ýþýðýnda
gölge saçak kömür, aylardan nisan
çeþmeyi açýp buðulanýr gözleri insanýn
özgürlüðün kenarýnda burçlarda bir mercan
kuþlar gibi doludizgin iniverir rüzgar yeryüzüne
karagün dostu soba
telli duvaklý gelin þiirleri sormayýn kim harcadý
teneffüsü olmayan hayatýn,
pervanelerinde seviþen ýþýk raksý
kurnalarda saðýr eder gelinleri
can verir Ali sofrasýnda ahali
sýr verir deli veren köylüler
herhangi bir ev zindan
kanlý mektuplarda tufan
bir tutam öykü,
dýþarýya nem sýzar bu duvarlardan
köyün göðsünde taþýnmaz zülfü ceylan
tekerlek icadýndan beri acý daha mekanik
takribi birkaç güne çalar kapýyý sargý bezli bir yaðmur
küçük çocuklar bilir tadýný mayýsýn
adres, yemin ederek anlatýyor kargalar
rum bir tacirin yüzüðü kadar deðerli kavga
hangi tezgahta elmas bulmuþtur bir balýkçý
deniz hu hu, ahududu dudaklarýyla bir kadýn geçiyor
þaþýnýn son takviminde cemre tatlý bir bebek
buradan tren hiç geçmiyor
gece zenci bir gecelik minik bir nakavt ölüme
kekeme olmak,
on sekizinden önce ölüverir çiçekler bazý evlerde
þiirleri de vuku
gündüz söndürür her ayý
mýsralarý kesmez iki hece
çamur, inandýðýn tanrýnýn en büyük mucizesi
doðmuþken aðlamaya insan bir þey söylemeli
olmuyor, sarmýyor, sýra sýra gemiler
aðaçlar hýþýrdýyor, haber getirmiyor
tükürüp, son yakamozlarýn kýrýldýðý ten beyaz
bir yusufçuk kalbinde yapraklar sararmaktan býkkýn
þehrin en lirik aynalarýnda usturupsuz bacaklardan kan akýyor
su ölüyor, süt bitiyor
göðsü kaþýnan ana
canýný veriyor
suçu günahý yanmak bir çöp tenekesinde
kedilerin sevmeyeceði etin adý yürek
bir karanfil sevdasýna denizi çalýyor hýrsýzlar
güzel okunan ezanlar þahit buna
sevmek bir avuç tuz
basmak kalbin ortasýna
taþtýr bir zaman sonra olur en sadýk dost
barut kokan saçlarýnda mir ze ýt
gece aðýr bir yenilgi adres sormadan
ne garip