Dünya körkütük musallat olmuþ Cýlýz körpe bedenlere Vicdanýmý sesimde boðmamak için Sende unuturum kendimi önce düþ(l)erim
Kutsal kimsesizliði ansýz kaybetmiþken Ardýmda feri bulanýk gözler ýþýksýz Kirece batýk cesedim uykusuz Barýþýn kanadýna kenetlenir önce düþ(l)erim
Ruhum çekildi kan revan deryasýnda Havanda dövülmüþ kaburgalarým kýrýk D/izlerim kývrýmlarýndan çürümüþken Doysa da güneþ eriyiðine gözler önce düþ(l)erim
Kurutup etlerimi þarapnel parçalarý rüzgârla Sere serpe musalla diye yer döþeðinde uyutur Son nefesle çizmek resmini gökyüzünün fýrçasýz Önce düþ(l)erim gün düþmeden evveli yüz yüze
Sosyal Medyada Paylaşın:
İrfankarabuluT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.