Büyük babam Ölmeden önce Göðsüne istiklal madalyasýný takar Sarý saçlý mavi gözlü devin Kongre salonuna giriþini anlatýrdý. Her seferinde gözlerinde yaþlar olurdu Sonra susar Çatýlmýþ kaþlarýyla ufka bakar Evlat derdi Biz ne zalimler gördük Ne kahpe kurþunlar yedik Bir çaðrýyla koþtuk siperlere Ölmemiz emredildi Hiç düþünmedik Birbirimizin üstüne devrildik
Ama ölmedik Baþýmýz her seferinde dimdik Kana bulanmýþ al bayraðý Asla yere indirmedik Evlat Sen de bunlarý çocuklarýna anlat Bu vatan uðruna Ne canlar verdik.
Büyük babam Ýþte böyle anlatýrdý Çanakkale’yi Ve kaputuna sarýlýp ta Kar üstünde uyumaya çalýþan Sarý saçlý mavi gözlü devi
Güzel ablam Kar yaðýyor bak Termometre sýfýrýn altýnda Ayaklarým çýplak Sýrtýmda ince bir hýrka Dudaklarým çatlak Dondu gözlerimdeki umutlarým Üþüdüm be abla Þu halime bak
Bakma öyle Güzel ablam Beni bu halimle çek Al yanýna Götür Ankara’ya Sarý saçlý mavi gözlü devin yattýðý Anýt kabrin bir köþesine koy Beni Ancak o anlar abla!
Çetin GÜNDAY 27 Aralýk 2008 Saat 19.54
Sosyal Medyada Paylaşın:
Çetin Günday Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.