Çabuk büyüttüler bizi. Yaþýmýza bakmadan, Ruhumuza bakmadan, Çabucak büyüttüler bizi. Ondandýr yaþýmýza uygun Davranmamamýz, Ondandýr, Ýçimizde kapanmayan boþluk. Çabuk büyüttüler bizi. Büyüttüp adam yaptýlar, Adamlýðýn ne olduðunu bilmeden, Adam olduk, Çocuk olmadan. Çabuk büyüttüler bizi. Yaramazlýk yapmamýza bile Ýzin vermediler. Þýmarýp da bir þey isteyemedik. Hep onlar istediler bizden. Ýsteme hakkýmýz yokmuþ gibi. Çabuk büyüttüler bizi. Hep gözümüz arkamýzda kaldý, Misketlerimiz geride kaldý, Topaçýmýz geride kaldý, Ruhumuz geride kaldý. Çabuk büyüttüler bizi. Geride tozlu raflar, Kýrýlmamýþ camlar, Uslu çocuk resimleri, Ve koskocaman Bir çocukluk býraktýlar. Çabuk büyüttüler bizi. Çocuk olmadan büyüdük. Ne olduðumuzu Bilmeden büyüdük, Ne olduklarýný bilmeden büyüttüler. Þimdi de çocuk gibi Davranýyorlar bize. Çocukluðu yaþamadýðýmýzý Bildikleri halde, Çocuk olmadýðýmýzý bildikleri halde.
Yunus YILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
ararat07 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.