TEKRARDAN BİR HAYAT

Acaba bu gece mi,
Yýldýzlarýn denize kaymasý?
Seni dilek aðacýna kalbimle baðlýyorum.
Ah þu karanlýðý demleyen gece nasýl bir ayrýlýk.
Nasýl da acýlardan bir uçurum...

Düþününce geçmiþ günlerden elenen geceleri;
Sensiz uyanmaktan korkuyorum...
Sinemde uyurken en kuytu ve puslu yerinde
Hazýrladý kendini yarýna aydýnlýk...

Bütün alemden bir ses yükseldi.
Ýsteksiz sessizliðin derinliginden zamansýz,
Rüyalarýn içinden her þey dýþarýya can attý
Uzaklarýn o yolsuz sonsuzluðunda...

Geceler susmuþ, sessiz ve ýssýz.
Ay yalnýz kalmýþtý ilk defa,
Yarattýðý aydýnlýðýyla o anda.
Þafak çark etti güneþe
Ve sisli daðlara...

Ahenkli gökkuþaðý renklerini gösterdi,
Birbirinden ayrýlan kuþlarýn çýðlýklarýyla
Fýrsat buldu gökyüzü denizi sevmeye.
Kaybedenler birbirini yeniden buldular.
Döndüler ölümlü hayata tekrar ölçüsüzce...

Duygular el ele tutuþup yakalansýnlar,
Yeter ki birbirinden hiç ayrýlmasýnlar.
Bundan sonra özlem yersiz ve gereksiz...

Dünyanýn gecelerini artýk bizler de yaþatýrýz.
Bu suretle o melek kanatlarýyla
Beni sana uçurdu geldik göz göze
Ve gece gökyüzü yýldýzlarýyla,
Ölümsüzlüðün mührünü vurdu, güç verdi evrene...

Artýk bu yeryüzünde her ikimiz
Yaþam ve ölümde biriz
Ve ikinci bir ölüm emri,
Bir daha hayattan ayýramaz bizi.

Figen ANAR
Sosyal Medyada Paylaşın: