KARAÇALI ANISI (Yelli Köyü-Temmuz 2014)
KARA ÇALI ANISI ( Yelli köyü-Temmuz-2014)
Dile kolay, yetmiþ küsur sene geçmiþ aradan,
Çocukluðumdan bir hatýralar var ki buradan.
Arada bir hayvan otlatmaya giderdik oraya,
Þüphesiz ki Kýzlý, erkekli, hem de yaya.
Köyden pek de uzak deðildi tepenin yamacý,
Çalýlarla kaplanmýþtý sahanýn her bir yaný.
Dere boyunca yükselirdi geniþ sahasý,
Yalnýz ilk baharda yetiþirdi otlarýn asý.
Her nasýlsa büyümüþtü bir kaç aðaç,
Gölgesine sýðýnýrdýk biz çocuklar bir kaç saat.
Keçiler bulururlardý çalýlarda yiyecek yaprak,
Eþekler için ise yeþerirdi kara toprak.
Çocukluk aþkýmý bura da, kara çalýda tatmýþtým.
Dizlerine yatarak, güzel gözlerine bakmýþtým.
Sene bin dokuz yüz otuzlar, yeni baþlayan harp var.
Ne temizlik görgüsü var, yazýk ki imkânlar da dar.
1944 Bolu depreminde yýkýlan, acý çektiðim eski evde,
Dere boyu ceviz aðaçlarýyla kaplý ki, yok olmuþ selden,
Bir aylýk süre,her gün bakarak kara çalý yamaçlarýna neden,
Gidip görmek istemedim ne de olsa yaþlýlýk var, serde.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.