APARTMANDA KOMŞULUK

Kapý karþý iki komþu birbirine yabancý
Ananeye uymuyor ki bu, geçekten çok acý.
Adýný, sanýný bilmiyorum, bu nasýl komþuluk?
Huzursuz oluyorum, duygumsa suçluluk.

Kim mülk sahibi, kim hancý, kim yolcu?
Sakallýsý, türbanlýsý, kim saðcý, kim solcu?
Asansörde karþýlaþsam, merhaba yok selam yok!
Bilinmez ki komþulardan kimler aç, kimler tok!


Soramazsýn ne köyünü ne de ilini
Ýstesen de çalamazsýn kapýsýnýn zilini,
Konuþursan öðrenirsin, þivesini, dilini,
Görmek mümkün silkelerken pencereden kilimi!

Toplantýda ayný yüzler, kimsenin kimseyi taktýðý yok,
Nezaketmiþ, ananeymiþ hiç de baktýðý yok.
Muhtaç olsan külüne, odun yok, yaktýðý yok.
Yönetime talip yok, tenkit ile þikayet çok

Zaman geçer, göre, göre yüzler olur aþina.
Zaman gelir, elvedasýz, bunlar da evden taþýna.
Gelenler, gümbürtüyle, tak takayla, gidenleri aratýr
“Ev alma komþu al “demiþler, komþu evi sattýrýr



Sosyal Medyada Paylaşın: