Yolun Sonunda

Kum, saatinde bitmeye yüz tuttuðunda
Aydýnlýk ucu görülür sonsuz tünelin
Titrek bir çift göz aranýr unuttuðunda
Yer fark edilir ki toprak, gökyüzü mavi
Sessizlik ölümün yüzü, yokla müsavi.

Anýlar hep tepe taklak, fýrlar köþeden
Kývrýmlarý perdelerin, maziye hasret
Renklerde çocuksu bakýþ, coþku neþeden
Devamlý koþan ayaklar, çember çevrilir
Neden gözlerin önüne mutlu an gelir?

Aynada sýrýtýr gerçek, yokuþlar yorgun
Kuþ sesleri çýðlýk çýðlýk, bahçeler zevksiz
Çaðlayanlar suskun, kýrgýn, dostluklar durgun
Doyumsuzluk elde, dilde, dökük kadife
Katmerler dökülmüþ gülde, umut nafile.

Yürek çarpýntýsý artýk, geceden kalan
Tek vuruþa odaklanmýþ, âmâ futbolcu
Sessiz hükümdarlýk devri, uzaklýk yalan
Baktýkça gençliðe artan þu hýçkýrmalar.
Sona kalan son sevdalar, yürek týrmalar

Ýsteksiz adýmlar yürür hep kýrýk dökük
Bekçisi bekler yolunu mezarlýklarýn
Koca sevdalar gelmiþtir, boyunlar bükük
Koyun girmez, susuz bahçe, çevresi duvar
Bir sümbül þehri var altýnda, bir ateþ-i nar.

Harita burada çizilir, yol çatallanýr
Çýkýþsýz, ýþýksýz odalar, nemli ve sessiz
Merdivenler alt kata iner, her an sallanýr
Karar gecikir beyinlerde, tükenir umut
Baþladýðý anda bitince uyanýr sükût.

Turgut Uzdu


(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.


Sosyal Medyada Paylaşın: