Mevsimlerim

Kýrlangýçlar uçmazdý gönül mevsimlerimde
Kelebekler raksýndaydý gün ýþýðý
Geceyi görünce uzaklarda, heyecanlanýrdý
Kanatlarý titrekti pervanelerin
Fenerleri bile hüzün sanarak
Bir teselli uðruna
Ölümüne dönmeye aþýk
Gün doðuþunu göremeden
Teker teker ölürlerdi
Vefalýydýlar
Yürekleri üþürdü kavurucu sýcaklarda
Ayrýlýk, mumlarýný yakardý
Oysa
Bilemezdiler bütün fenerlerin kör olduðunu
Kendini göremediklerini…

Göç mevsimini tanýmazdý mevsimlerim
Bütün kuþlar sevda türkülerine tutkun
Gerdan gösterirdi ceylanlar zamanlý zamansýz
Bulutlar pamuklaþýrdý
Güller yapraklarýný dökerdi en güzel kokularý sürüp
Güneþ yorgun ama mutlu sabahlara uyanýrdý her þafak
Satenden çarþaflara bürünürdü ufuklar

Benim mevsimlerim saydam hayaller doðururdu
Gecesi gündüzüne uzardý
Her þafak aþkýna kavuþurdu, býkmazdý
Hoþluðu yakalayýnca içi, dýþý nasýl da aydýnlanýrdý
Mutluluktan karanlýklarýn

Benim mevsimlerimde bütün yollar aþka çýkar
Aþka kavuþurdu
Huzur kokardý papatyalar her falda
“Sevmiyor! ” demezdi hiçbir yapraðý
Gülümserdi her köþe baþýnda seven yüreklere
“Seviyor! Seviyor! ” derdi

Ne depremler olurdu baðýrlarýnda
Ne seller akardý
Güneþ deðil
Sonsuz bir sevda tutuþurdu avuçlarda, yanardý

Þimdi yoksun
Takýlýp gitti ayak izlerine mevsimlerim
Sensiz kaldýðým gibi
Mevsimsiz kaldým
Ýnanmazsan bak yollara
Hep bekledim
Hep beklerim.

Resim ve gömülü yazýlar için Nur Hanýma teþekkürlerimle.
Sosyal Medyada Paylaşın: