Þimdi ben burda yokum, Bir fýrtýnanýn kuyruðuna takýlýp, Korkularýmýn savrukluðunda kayboldum.. Beni yalnýzlýðýna çaðýran, Rüzgarýn, sürgünlerindeyim.. Bilmediðim gamlarý yüklendim, omuzlarýma...
Þimdi ben burda yokum, Ay ýþýðý vuruyor odama.. Masamýn üzerinde bir kaç parça acýya dokunuyorum.. Onlara dokundukça, sanki kalbimi didikliyorum, Bir mahþer yalnýzlýðý sýzýyor karanlýðýma, Özlemlerim yanýyor, ay Iþýðýnda...
Þimdi ben burda yokum, Aynanýn karþýsýnda ki ben, Hesaba çekiyor aksimi, susuyorum.. Artýk savunmuyorum kendimi, Çünki her gidenin, kimsesizliði bende kaldý.. Bilmiyorum ki , gitmeden önce söyleselerdi, Hiç düþünmeden toplar, götürüp býrakýrdým, Her birini...
Þimdi ben burda yokum, Görünüp, görünüp kaybolmakta yoruyor insaný, Düþtüðüm her boþluk, beni bana küçültüyor sanki.. Kapatýp gözlerimi, yokluðumu dinliyorum.. Daha neyi anlatayým kendime ? Her rutubet, küflü bir yaðmuru, Ve her kayýp yürek, acýyla ödenmiþ bir ayrýlýk taþýr..
Yani demem o ki.. Þimdi ben burda yokum...!
27/03/2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
degaje8 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.