Düþünsene ilk defa, Kim baþlattý kýyasý, Bir sefa süremedik, Biz Cennet’ e doyasý.
Bak yine us’a göre, Bokta can bulan böcek, Gül dalýnda yaþasa, Sanýr Cennet görecek.
Ýkilikte uslansa, Ýstiðfar eder bundan, Âlemler kûlli ile, Kulda cem olduðundan. Ýçindeki çekirdek, Dýþta Âlem aðacý, Zerre küllün aynýdýr, Budur kulun miracý.
Kendine bir bakýnca, Makuldür her nedeni, Kalbiyle Kâbe insan, Tuvalette bedeni, Gül misali gýdayý, Neye dönüþtürmekte, Güller can bulmak için, Bak gübreye girmekte.
Hülasayý kelamda, O ki izahý usa, Firavun olmayaydý, Neye olaydý Musa (as)?
Kim ayrý ayrý bilir, Ayrýlýr ise Tek’ ten, "Ben ateþ-o topraktan..." (38/76) Diyen olur gerçekten.
HâLimce… 27.03.2015 – 15:45
Sosyal Medyada Paylaşın:
halimkok Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.