''ŞUBAT SOĞUĞU''

Yine sensiz yaðýyor bir Þubat soðuðun da þehrime kar.
Yine bir þiirin de kayboluyorum bugün.
Metanetsiz ve yorgun mýsralar.
Sanki kýrk yýllýk hasým gibiler.
Ama yine de beraber aðlýyorlar.
Yazdýkça patlamaya hazýr duygular,
Sýkýþtýrýlmýþ bir yýlan gibi,
Akýtýyor zehrini beyaz sayfaya.
Üzerime gecenin sessiz bir matemi düþüyor.
O kadar agýr ki omuzlarým kaldýrmýyor.
Soðuktan buz tutan çýplak bedenim,
Aðýr bir karanlýðý giyiyor üzerime.
Sessiz uðultulara hazýr þimdi,
Þubata terk edilmiþ kýrýk masam.
Bir türlü bitmedi benimle hesabý.
Beynimi kemiriyor iniltileri.
Sabaha kadar susmadý.
Ne derdi var bilmiyorum?
Ne denli düþman kalemim kendime?
Ne denli kayýp bu mýsralar?
Aradýkça kayboluyor gönül sayfalarýmda.
Nasýl bulacaðým onu þimdi?
Bir sürü kitap var tozlu raflarda.
O kadar aðýrým ki þimdi...
Üstüme üstüme geliyor saðýr karanlýklar
Sahi ne zaman doðacak güneþ?
Sabaha kadar madarayým þimdi kendime.

Selahaddin TEKÝN
Sosyal Medyada Paylaşın: