MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Protest
NuriCAN

Protest




Kaan Ýnce’ye

Madem bu putlar yasa
savaþ istiyor tanrýlar
nereye baksak ihanet
neye dokunsak kan
sormaz mýyým,
nerdesin ey tanrým

Madem
yetmiyor gücü sevginin
yaþamý onarmaya
herkes herkese düþman
çiçeklerin alnýnda kan lekeleri
kalbinden güneþi hançerliyor insan

Madem
katliamlarla boðuluyor dünya
kötülükler diz boyu
duyulmuyor iyiliðin sesi
acýmasýzlýklar kin kusuyor
cennet adýna cehennemi yaþýyoruz
acýlarýmýzýn sütüyle büyüyor çocuklar
ve bütün umutlar kördüðüm

Madem yaralý
göðüs kafesindeki kuþ
salamýyorsak gökyüzüne
düþmanlýklara karþý koyamýyorsak
acýlarýmýzý saramayacak kadar çaresizsek
baþaramýyorsak ve beceremiyorsak
en büyük erdeme sarýlmayý
kim kime, dum duma bir tufandaysa dünya
hiç bir bahçe yeþermiyorsa içimizdeki çölden

býrakýp burda bu koca yüreði
çekip giderim bende


Nuri CAN







Kaan Ýnce
1970-1992

Kaan Ýnce, çok genç yaþta uçup gidenlerden, aramýzdan biri, sýký bi þair, 2 Þubat 1970’de Ankara’da doðar. Ýlk, orta ve liseyi Ankara’da bitirir. 1986’da þiirle ilgilenmeye baþlar. 1990’da Ankara Üniversitesi Sosyoloji bölümüne girer. Ocak 1991’de Milliyet Sanat Genç Þairler köþesinde ilk þiiri yayýmlanýr. Çaðdaþ Türk Dili, Yazýlý Günler, Damar, Promete, Karþý dergilerinde þiirleri yayýmlanýr. Nisan 92’de Yaþar Nabi Nayýr Þiir yarýþmasýnda "Mektup" þiiri yayýmlanýr. 1992’de "Gizdüþüm" adý altýnda yazdýklarýný bir yayýnevine verir. 11 Aðustos 1992’de, Ýstanbul Kadýköy’de, Ümit Oteli’nde 05.00’de atlayarak canýna kýyar. 20 Ocak 1993’de "Kaan Ýnce Kültür ve Sanat Vakfý" kurulur. Ekim 1993’de de "Ýzlek" dergisi çýkar.

Afþar Timuçin, kitabýn önsözünde "Kaan’ýn Býraktýðý" baþlýðý altýnda þöyle der: "Zamansýz ölüm yoktur, erken ölüm vardýr. Ölüm ölümdür. Þu ya da bu þekilde oluþu birþeyi deðiþtirmez. Yaþamý savunmak gerekir, ancak ölmeyi bilmek de birþeydir. Bazen ölüm bizi yakalar, bazen biz yakalarýz ölümü elimizle."

* Ýþte "Mektup" þiiri:

MEKTUP
Yarým kalmýþ acýlar denizi pencereme konardý geceyle, savrulurdum. Gözyaþý kokusuyla dolu bir kuðu, zamanýn sonuna kalkan, sürgünümdü; göz mavisi duman, sessizliðim. Aktým ölü deniz kýzýyla gökkuþaðý saklý mektubun içine, pulumuz rüzgar oldu, postacýmýz güvercin. Civa gibi eridik kabýmýzda. Kýrmýzýya gittik. Hemen yokladým yüzümü yaðmurun yuva yaptýðý ellerimle. Ýyice þaþýrmýþtý alýcýsý vapur ýslýðýmýzýn. Saplandý gözlerimin ýþýðý yeni güne.




Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.