Sevgilim Ben sana çok dayandým. Yaralarým öyle acýdý ki zaman zaman Kabuk bile baðlayamadým. Ve yara en çok iyileþirken acýrmýþ. Þimdi kayýp yerlerimden arasan beni Ýmkaný yok bulamazsýn ki. Seviþmek günah diye geçer kutsal kitaplarda Yýldýzlarý derinden hissettiðin an Günahý sevap olarak görür þu modernizm çað. Ah þu 20yy. insaný Lanet okuyorum Tanrým çoðuna Seviþmek namus abidesi oldu bu zaman. Ýnsanlar ! Gerçekten baþýma gelen en korkunç þey sevgilim Ki ben yýldýzlý bir gecede yitirdim seni Aðlayamadým. Kumdan yaralar yaptým O acý dehlizlerinde bir kendime sarýldým Sen de sen de yoktun ki Ben þimdi Tanrýdan baþka kime sarýlayým?
Sosyal Medyada Paylaşın:
hazinoyku Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.