Geriye kalmayan þeylerin nihayeti geçer sevgili. Un ufak olurken zamanýn birinde kaybedersin beni içinde. Sanki soluksuz, Sanki hiç üþümemiþ, Sanki hiç küsmemiþ gibi birbirimize...
Herkes bir gün kaybeder. Herkes bir gün gider. Herkes geç kalýr bir þeylere.
Bir otobüs, Bir çay, Bir kahve, Belki bir Müslüm þarkýsýnda kaybettin aþký...
Bir gün her þey biter. Gün varken sarýl sevdiðine.
Herkes bir gün gider. Her toprak bir gün küser þehrine. Ben o gün de senden uzakta, Senden uzakta bir þehrin En içli göbeðinde, Görmezden gelirken senin bana yaptýklarýný... Sevmezden geldiðin kalsýn bir köþende, Ben o gün de gitmiþ olacaðým.
Herkes bir gün gider.
Sosyal Medyada Paylaşın:
hazinoyku Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.