aydýnlýklar ve karanlýklardan önceydi …
Tanrý.., ormanlarý kardeþliðe, gökyüzünü ve denizleri özgürlüðe boyadý
çiçekleri-böcekleri rengarenge ve ihaneti ve pusularý yanlýþlýða boyadý
ve sonra., çocuk insanlarýn çocukluklarýnda rengi masumiyet olsun dedi
beðenmezlerse eðer büyüyünce,
boyasýnlar kendi boyalarýyla kendilerini.
/ki öyle olacak, kimileri beðenirken renklerini, kimileri beðenmeyecekti
ama bunun kararýný vermek için büyümeyi bekleyeceklerdi…/
…ve çocuk insanlar büyümeye koþtular..,
ormanlar içinden, gökyüzü üstünden denizlere doðru., ellerinde uçurtma
hepsinin yürekleri taze bahar dalý, boyunlarýnda çiçeklerden birer halka.
bilmiyorlardý ki cazip çekimler, önlerine çýkacak ilk kavþaktan sonraydý
yani memelerin büyümeye,
sakallarýn çýkmaya baþladýðý zamandaydý.
/kavþaða geldikleri zaman gördüler ki yol tam o noktada ikiye ayrýlýyor
biri ýþýk rengine doðru giderken, diðeri gölgenin içine dalýyor…/
..., ve aydýnlýklar ve karanlýklar zamaný burada baþlýyor…
…duvarýnda ‘ali ayþeyi seviyor’ yazan çocuklar…
aþk onlar için çocuk yüreklerinde ýþýldayan, en parlak insanlýk rengiydi
iþte bunun için de hepsi, tanrýnýn boyadýðý o ilk rengi, masumiyeti seçti
aþklarýný ve inandýklarý her þeyi, yaþam satrancýnýn þahý gibi korudular
ve nerede bir yürek kanarsa, onlar da o yürekle birlikte yürekten aðladýlar.
ne güzel ki onlar
dünyaya bahar, kuþ ve aþk masalý yazanlardan oldular…
..,
-anne, bu insanlarýn hepsi neden çýplak…
kimi büyükler ormanlarý yangýna, gökyüzü ve denizleri kirliliðe boyadý
çiçekleri-böcekleri yok etmeye ve ihaneti ve pusularý doðruya boyadý
tadýna vardýkça mevsim yemiþlerinin, masumiyet rengini beðenmediler
boyanýp foya renkli boyalarla, bizim rengimiz yanar-döner olsun dediler.
ama ne yazýk ki onlar
karanlýklar içinde sýfatsýz ve çýplak bir lekeye benzediler
Cevat Çeþtepe
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.