Hayat böyle iþte... Ýnsanýn en mutlu anýnda, Tam da aradýðý güzelliði bulduðunu sandýðýnda, Dikiliyor insanýn karþýsýna, Geçit vermiyor yollara... Peki pes mi etmeliyiz? Savaþmýycak mýyýz onunla? Nerde kaldý insanlýðýmýz, Saygý duymayacaksak yokluða?
Sosyal Medyada Paylaşın:
xibalba Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.