Kocaman Gözlü Hüzün

Gece gündüze küsmüþ
Güneþin haberi yok

Mevsimler ayarsýz

Kýna aðaçlarý hâlâ beyaz örtüyle kaplý
Gün ýþýðý vurmuyor pencereme
Dönmüyor kýrlangýçlar yuvaya

Çok özledim güneþli günleri kokulu karanfilleri
Özledim MAVÝ körfezi
Vapurlarý balýkçýlarý gevrek attýðým martýlarý

Aynalarda gördüðüm
Kocaman gözlü hüzün

Gözlerim bana yabancý

Küstüm yüzüme
Öylece sessiz bekliyorum

Gelmedi bahar bu memlekete

Eski evin arka bahçesinde
Kazdým topraðý
Gömdüm yamasý dökülmüþ maziyi derine
Kederli yaðmurlar dolunca köklerine
Ýçten içe yandý nar aðacýmýz
Haber veremedim Üzgünüm

Ah þu hasret türküleri
Keskin vuruyor boðazýma
Üþüyorum mavilerimin içinde

Þimdi senden habersiz
Çekip gideceðim
Mola vereceðim biraz hayata

’Dibine vurdum’ yalnýzlýðýn
Kar düþtü yüreðimin üstüne
Dokunma
Kýrýlýrsýn

Deniz Derya Giritli
Saraybosna -Mart- 2009


Sosyal Medyada Paylaşın: