DAMLARKEN MÜREKKEP HECE HECE...

Nüktedan bir söylemdi
Senden arda kalan.
Farklý sandýðým iptidai bir yanýlsama benimki
Hanidir demlenmiþ ya da körelmiþ
Bir nebze de olsa sunumu ömrün, dediðim.
Varla yok arasý
Ezelden ebediyete uzanan
Kýrýlgan sýkýlgan o mizacým.

Fazlasýyla sýkýþmýþ gün ile gece arasý
O izafi gölgeler
Sahipsiz iken nazarýmda.
Yine de yeniden diyebilmek
Kolay olsa keþke
Keþke doðsaydým gittiðin günün ertesinde.

Efkârý mý ömrün
Yangýný mý yaþýn süzülürken damla damla
Basit fazlasýyla üþengeç
Hayli utangaç
Fazlasýyla mahcup
Gün ýþýðýna çýkmamýþ satýrlar
Nüksederken kelime kelime
Damlarken mürekkep hece hece.

Yanýlgým idi en büyük hatam
Haiz olduðum þu ömrün kýyýsýnda
Alemi seyreylemek
Muaf tutulduðum kimliðim
Eþleþirken onca rakamla.
Sýradan ya da müptelasý iken
Sevgiye ezelden
Sonsuz olmak isterdim âlemin nezdinde.

Ebegümeci, nergis
Ýhya eden yüreði ne varsa
Sunumu Yaradan’ýn
Ýþte ilk aklýma düþen
O saf yaným
Örselenmiþ hepten.

Ne tek bir teselli ne
Tek bir söylem haricimde nükseden
Tüm duygular zikrettiðim derinden
Varsýn dönüp dursun devran
Bir eksik bir fazla
Kalsam da gitsem de uzaklara…

Sosyal Medyada Paylaşın: