Selam olsun Çanakkale aslanlarýna
Selam olsun o aslanlarý doðuran
Elleri nasýrlý, karný aç sýrtý pak analarýna
Sen ki þehidim dünyaya meydan okudun
Zor þartlarda vatan uðrunu canýný ortaya koydun
Gelecek nesiller diye bize emanet ettin…
Biz sahip çýkamadýk affet þehidim…
Mermin bitti göðüs göðüse çarpýþtýn
Aç kalýnca midene taþ baðladýn
Sesin çýkmadý yaralanýnca “vatan uðruna” dedin
Geride ananý, yar’ýný býraktýn
O cepheden o cepheye destanlar yazdýn
Biz sana layýk olamadýk
Özür diliyorum senden þehidim affet…
Neden?
Bunlarý bizim için mi yaptýn?
Al kanýný akýttýn?
“Çanakkale geçilmez” derken
Hiç düþündün mü?
Biz sahip çýkabilecek miydik bu vatana?
Bugün bizi görseydin
Yine gider miydin can verdiðin topraklara!
Biz bozulduk!
Aramýza nifak soktular
Ýçten içe tüketiyorlar
Görseydin kýlýný bile kýpýrdatmazdýn!
Özür diliyorum senden þehidim!
Eserine sahip çýkamýyoruz
Sen “Çanakkale geçilmez” dedin
Biz izin verdik
Birbirimizi içten içe yedik bitirdik
Özür diliyorum senden Þehidim
Çanakkale’yi çoktan geçtiler
Ecdadýmýzý unutalý çok olmuþ
Millet olarak bencilliðe soyunduk
Vatan millet nedir? Hani ahde vefa?
Özür diliyorum senden þehidim
Kimse oralý olmasa bile
Üzülme sen þehidim
Daha henüz bitmedik!
Vatan sevdalýlarýmýz ölmedi…
Üzülme rahat uyu ey þehidim
Sen canýný þimdiki düzen için vermedin
Sen kendini bu toprak için
Gelecek nesiller için, çocuklarýn için kendini feda ettin!
Biz “Vatan için canýmýz feda olsun” diyemedik
Emanetine sahip çýkamadýk
Özür diliyorum senden Þehidim…
Özür diliyorum affet þehidim affet
Çanakkale geçilmez dediler bize
Çanakkale vatan topraðýdýr namustur
Namus denilince akan sular durur dediler.
Ulu Önder dediler anlata anlata bitiremediler
En büyük kahramaný övdüler
Ardýndan ona sövenlere
Dil uzatanlara ses çýkarmadýlar…
Biz ya sev ya terk et diyerek vatanýmýzý da sevdik
Vatan uðruna can veren Mehmetleri de
Affet þehidim affet
Kimse anlatmadý, kimse bir þey söylemedi
Ayný Bayrak altýnda senin sayende yaþayan
Senin býraktýðýn toprakta nefes alan
Kahpelerin içten içe vatanýmý yok etmeye çalýþacaðýný
Kimse söylemedi, söylemediler…
Özür diliyorum affet þehidim affet
Kahpelerin arasýnda yaþadýðým için
Ayný havayý soluduðum için
Affet!
Affet atam! Sana dil uzattýrdýðým için
Affet þehidim emanetine sahip çýkamadýðým için
Ve þehitlerimin kanýný kutsal emanet olarak
Baðrýnda saklayan topraðým
Bastýðým yerleri toprak diyerek geçtiðim için affet…
Keþke keþke diyorum sizlerle dünyaya gelseydim
Ölseydim de vatan uðruna
Bu günleri hiç görmeseydim.
Sen! Ey þehit oðlu þehidim!
Sen bir gün öldün! Ruhun þad olsun…
*Biz ülkemizin bölündüðünü görerek...
Hiçbir þey yapamayarak...
Etimizden her gün bir parçayý...
Ruhumuzdan bin parçayý...
Onurumuzdan kaç bin parçayý býrakarak yaþýyoruz...
Topraðýn altýna giremeyenler olarak
Yerin dibine giriyor her gün ölüyoruz…*
Affet özür diliyorum senden Þehidim…
Mustafa KARAAHMETOÐLU
17.03.2015