BİR DESTANI OKUMAK

Bir Destaný Okumak

I

Bir yanda bayram yeri, bir yanda garip garip
‘Ah vatan ah’ çekmez mi, ecnebi mezarlýðý?
Bir avuç toprak için gökleri yere serip
Sýrt sýrta yatmak mýdýr var olma pazarlýðý?

Hayat iksiri mi var ölümün peteðinde?
Þu beyaz gül bahçesi kimlerin yattýðý yer?
Ne söylüyor þu yazý tepenin eteðinde?
Biri anlatsýn neden, “ bir devrin battýðý yer”?

II

O/nurun son kalesi, ‘var’la ‘yok’un arasý
O/nur ki adý namus, O/nur ki adý vatan
Dün kayýp, yarýn meçhul, gün mü? Katran karasý
Ýnce, keskin ve ürkek, kýzýl bir çizgidir tan

Gelenler var havadan, karadan ve denizden
Her cephe ayrý mahþer, yaklaþmakta kýyamet
Ölüm getirmekteler altý yüz yýllýk izden
Aklýn bittiði yerde, insan çuval çuval et

Uyan ey uyuyan dev, silkelen ayaða kalk
Özlediðin gün bu gün tüm sancýlar dinecek
Bayrak sancýlarýnda toprak, zaman ve bir halk
Yer yýldýz kaynamakta, gökten hilal inecek

Bir devrin gömüldüðü tarihi yazmaktalar
Diriliþin dehasý ve inanmýþ bir nesil
“Ya istiklal ya ölüm” mührünü kazmaktalar
Namus için bin kere çýkmayan can taþ kesil

Çelikten duvardýlar, etten, kemikten deðil
Kandilimiz olurken yüreklerinin yaðý
Eðil medeni vampir, asrýn cücesi eðil
Her ölüm bir diriliþ, her yürek bir kaf daðý

Kaç millet ayný anda yedikleri sillenin
Nereden geldiðini seçemiyor, seçilmez
Obruklar açýlýr da yerinden her güllenin
“Çanakkale geçilmez! Çanakkale geçilmez!

III

Yýrtýlan her damarýn oluk oluk kan atsa
Ati býçak sýrtý mý, izini süreceksin
Ölümün kýyýsýnda var olmak bir sanatsa
Bütün sanatkârlarý orada göreceksin

Yüreðine çökmüþ de hayâsýzlýðýn kiri
Atmak istercesine çýrpýnýr durur sular
Kaðnýlarýn sýrtýnda gülleleri dipdiri
Toplar; maðrur, muzaffer, sonsuzlukta namlular

Ölür mü, vatan için topraða düþen erler?
Ne muazzam yanýlgý mezar bilmek her taþý
Her biri bayrak için bayraklaþan mermerler
Selam kýnalý kuzu, selam Seyit onbaþý

Selam þanlý ecdadým, selam asrýn Önderi
Tarih hiçbir destaný bu kadar övmemiþtir
Hiçbir beden ölümü, hiçbir bayrak gönderi
Hiçbir bedel yerini bu kadar sevmemiþtir…

Çanakkale denince içi titremeyen kul
Ya yüreðin körelmiþ ya senin ruhun saðýr
Bu vatan senin deðil, kendine bir vatan bul
Bu bayrak büyük gelir, bu destan sana aðýr

IV

Anlasaydýk O ruhun milyonda bir yanýný
Bilseydik nerden geldik, nasýl geldik ve kimdik
Ýçmezdi bunca kardeþ, kardeþinin kanýný
En baþta yürüyorduk omuz omuza, dimdik

Gidenle övünmekten geleceði unuttuk
Ne endiþe taþýrýz, ne hicap duyuyoruz
Ýkilik fetvasýyla ayrý ayrý saf tuttuk
Bir destan gölgesinde yüz yýldýr uyuyoruz

Artýk silkinelim mi, ayýrmadan ýrk, dil, din
Bütün yollar Gazi’nin baktýðý yöne çýksýn
Ýki yüz elli üç bin Mehmet oðlu Mehmedin
Varisiyim diyenler bir adým öne çýksýn.

Þefik Tiryaki

Her destan bir kere yazýlýr. Geriden gelenlere onu layýðý ile okuyup anlamak düþer.
Tarihe yön veren þanlý destanlarýmýzýn kalem erlerini rahmet ve minnetle yâd ediyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın: