Bazen, Öyle bir rüzgar eser, Aklýn, Karma karýþýk olur ya ! Sonra da, O sert rüzgar durur, Ve bulanan sular,durulur ya ! Gerçekler ortaya çýkar. O gerçekler,bazen seni, Acýyla kývrandýrýr ya ! Sonra, Çekilirsin bir kenara, Düþünürsün olup bitenleri, Ve düþünürsün, Kim bende ne kadar kalmýþ ? Kimde ben,ne kadarým ? diye. Ve görürsün ki,geçen ömrün, Bir göz yaþý damlasýymýþ. Yarýsý,baþkalarýna adanmýþ, Diðer yarýsýnda ise, Kalbin hep aldanmýþ. Tuðal KÖSEMEN
Sosyal Medyada Paylaşın:
TUĞAL KÖSEMEN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.