Sen yoksun... Ulaþýlmazlýklarda, Bütün duygularým. Bir vapur dalgasýnda gibi, Oradan oraya, Savruluyor uykularým. Sen yoksun... Gecenin, Bitimsiz karanlýklarýnda, Arýyorum seni, Geçmiþ anýlarýn, Kilitli mahzenlerinde. Bütün,mahzenlerin anahtarlarý, Karanlýk, Kör kuyularda. Sen yoksun... Dev aynalarda yok oldu, Gurur ve kibir. Köþeye sýkýþmýþ, Bir kedi gibi,benliðim. Paslý kilitler takýlý, Umut kapýlarýma. kapýlar kapalý, Anahtarlarý, Karanlýk, Kör kuyularda. Sen yoksun... Uzun býçaklý gecelerde ! Bulutlar,kapkara. Yaðmurlar, Zehirli yaðýyor ! Kar,siyah ! Hayaldi, Vadedilen cennetler. Cýlýzlaþan sesleriyle, Yok artýk,eski dostlar da. Sen yoksun... Gözyaþlarým, Mahpus gecelerime. Kahkahalar tutsak, Öfkelerim,prangalý. Anahtarlarý, Karanlýk,kör kuyularda. Bir, Alev topu gibi yüreðim. Yanardaðlar patlýyor içimde, Cehennemim çok yakýn. Sen yoksun... Tuðal KÖSEMEN
Sosyal Medyada Paylaşın:
TUĞAL KÖSEMEN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.