Pişman

Gözleri dolu bulutlarýn,
Bana dokunsan piþman,
Boðazý düðümlü rüzgarýn.
Bir aðýt dallarýnda kavaðýn,
Dizlerine vuruyor hüsran.

Sessizlikle gömülüyor þehir,
Piþmanlýðý içini kemirir,
Vakitsiz karanlýk çöker,
Güneþ bitiminde yanar.

Asfalt kimsesizliði aðýrlar,
Yalnýzlýk ince ince yaðar.
Kelimeler kaðýtlarý okþar,
Boynu bükük dallardan,
Yetim duygulardan,
Geriye sessiz çýðlýklar...

Bana dokunmadan,
Parçalandý bulutlar...
Sosyal Medyada Paylaşın: