KARA KEDİ
Sessizlik sanki müebbet yemiþ geceye,
Soluðu çýkmýyor yalnýzlýðýn
Benimle gömmüþler zamaný herhalde.
Her þey hatýralarda kalmýþ darmadaðýn
Parmak uçlarýmý sýzlatýyor yalnýzlýk
Karelere gölgelere sýðmýyor ayrýlýk
Soðuk kaldýrýmlarý sahiplenmiyor karanlýk
Kucaðýndayým iþte sar beni mezarlýk
Tüyleri kararmýþ bir kedi sanki üzerimde
Usul usul sokuluyor cesedime,
Gözleri nankör nefesi sessizce,
Soluðunu hissediyorum ciðerlerimde.
Parmaklarý açýk aðaç tamda dibimde
Kuþlar yuva yapmakta dallarýnýn gölgesine
Tek teselli veren kanadý kýrýk bir serçe
Yaðan yaðmur yaralar açýyor bedenimde
Dem be dem kabuk baðlamýþ kanayan dalý
Belli ki aðaçta yýpratmýþ umutlarýný
Zamandan ziyade gelmeyen bahar rüzgarlarý
Yok ediyor mazideki tüm canlýlarý
Umuttan geriye kalmýþ bir avuç toprak,
Avuçlarýmýn dibine mi yazsam yaprak yaprak...
Sosyal Medyada Paylaşın:
ZEYNEP DEMİRBACAK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.