YANMIŞTIK
Nerede kalmýþtýk...
O eski meyhanede.
Oysa saklamýþtým efkarýmý zula cebime.
Hüzün etrafýmda dolanýr, sanki bir avare.
Geleceðe dair tüm hayaller, þimdi virane.
Nerede kalmýþtýk...
O kimsesiz sahilde.
Gizlenmiþti gençliðim batýk gemilerde.
Þimdi martýlarda yok simitlerde.
Zaten rüzgarda çok þiddetli esmekte.
Ateþ ise yanmaya direnmekte.
Nerede kalmýþtýk...
Sokaklarýnda yalnýz yürüdüðüm bir kentte.
Yalnýzlýklara çarpa çarpa yürüdüðüm bir yerde.
Kimsesizliðimin kimsesi olmamýþ bugüne kadar.
Sevdalar ise tenhalarda seviþmekte.
Hisler ise satýlmýþ kelepire.
Ve baðýþlanmamýþ günahlar af dilemekte.
Nerede kalmýþtýk...
Zaten kaldýðýmýz yerde yanmýþtýk.
Yanacaðýmýzý bile bile rüyalara dalmýþtýk.
Oysa gerçeði de yalandan ayýrmýþtýk.
Yinede epey aðýr yaralanmýþtýk.
Yaralarýmýzý temizleyip sonra sarmýþtýk.
Sonrada tanýmadýðýmýz bir yabancýya kanmýþtýk.
Oysa biz çok evvel uyanmýþtýk.
Þimdi sen söyle, nerede kalmýþtýk.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Ozan Vural Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.