Sürgün-ü Aşk

SÜRGÜN-Ü AÞK

Sana gönlümdesin desem inanma sakýn.
Nerede ki gönül?
Yaktýn ki o yakýþýnla oldu viran.
Gönül yerine hücrelerim seninle her an.
Ne hücrelerimden,
Ne de hâkimiyet altýna aldýðýn aklýmdan,
Çýkmadýn ve çýkmayacaksýn bir an..

Rengin solmuþ der, gören beni.
Olman þey solmaz ki,
Senden idi tüm renkler.
Sen gittin.
Renk bitti.
Bitmese ne olur sanki, benden almaz ki haz.
Çünkü kalmadý bende ne bahar, ne yaz..

Ýmzalamýþsýn artýk fermaný.
Ne gelir ki elden.
Hele de benim elimden.
Ben elimi eline verdim, gönlümü gönlüne.
Kalmadý bende hiçbir þey.
Çünkü seninle gitti bendeki her þey.

Münzevi bir hayata, attýn beni.
Ve iþte:
Sürgün-ü aþk benim.
Sensin bu sürgüne süren beni.
Sen ki, elini vicdanýna koy denildiði zaman,
Elini cebine koyanlarýn yaþadýðý dünyada vicdanýn tarifisin.
Sen de sürdükten sonra sürgüne beni,
Söyle, ben kime ne derim?
Söyle, ben sensiz neylerim.

Atýný kaybetmiþ süvari gibiyim.
Gönül savaþýnýn kaldým ortasýnda tam.
Sürgün diye vermez kimse at bana.
Bari öldür,
Çek yayýný da okunu at bana.
Senin elinden ölmek çünkü, en büyük sanat bana.
Geri çaðýrmayacaksan,
Gel demeyeceksen eðer bu sürgün-ü aþka.
Var mý çare söyle ölümden baþka.

Ne senden önce ve ne de senden sonra görmedi gözlerim,
Senin gibi ne bir güzel ve ne de özel bir kadýn.
Sürgün-ü aþk edip sürsen de beni,
Ne seni görmemiþe döner bu gözüm.
Ve ne de seni sevmemiþe döner bu özüm.
Çünkü miladýsýn sen aþkýn.
Aþk denilen duygu seninle doðdu bu kalbe.
Bir çöl idi sensiz yýllarda,
Seninle aþk yaðmuru yaðdý bu kalbe.

“Bir of çeksem karþýki daðlar yýkýlýr” demiþ þair.
Ey içimdeki sen,
Karþýki daðlarýn yýkýlmasýný býrak,
Tüm daðlar toz duman olsa bile iþte: offffffffffff diyorum.
Senin varlýðýndan haberdar eden Rabbime teþekkür ediyorum.
Çünkü senin varlýðýn bile nur bana.
Seninle ayný çaðda yaþamak bile onur bana.

Mustafa EROL
16.MART.2015
Manavgat / Antalya

Sosyal Medyada Paylaşın: