EYVAH EYVAH!
Eyvah eyvah, yine gururumu bedel vermiþim
Zamanýn ipotekli, çopur yüzüne
Týrmalanýp duruyor yaný baþýmda,
Kahkahasýný basýyor kalbimin aort damarýna
Diyaframdan yükselir azap seslerim.
Beni öldüren azraillimde, sen deðimlisin?
Seni kime sorsam benden kaçýyor
Ürkek bakýþýn ardýnda yüzümdeki kesiler
Söz düellosuydu kýrýntýnýn bel kýran yaný
Her gün üþüþüyorsun çivisi çýkmýþ yüreðime
Ben ne melanet biriyim diyorum
Þehirler kuþatýlýyor insanlar göç ediyor
Rüzgarlarda, sürükleniyor gül iþlemeli düþlerim
Hala umuda yelken açýyor.
Pes doðrusu!
Salayým diyorum bu yaralý yüreðimi çaðlayanlara
Ayrýþtýrsýn acýsýný alsýn kanýmdan
Bir albatros gibi yalnýzlýða kanat çýrpmak ve
Kendi yüreðimde tek kalan gezgini aðýrlamak
Sana biriktirdiðim özlemleri yüreðine dökmek,
Dileðin nedir diye sormak isterdim.
Çýkmalýyým bu anksiyete bozukluðundan
Eyvah eyvah sensiz yaþamak nede zormuþ.
Özlem ÇETÝN/MANÝSA
16.03.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.